Mózg to centrum dowodzenia ciała. Dzięki temu będziemy mogli wykonywać nasze normalne ruchy ze zdrowym mózgiem. Tkanka mózgowa potrzebuje naczyń, które zapewniają wysoki przepływ krwi i przepływ krwi do jej odżywienia. Udar występuje w wyniku zatkania naczyń mózgowych. Następnie odpowiednio zaburzony jest dopływ krwi i funkcjonowanie tkanki mózgowej. Gdy mózg nie jest w stanie kierować ciałem z powodu powstałych uszkodzeń, pojawia się obraz paraliżu. Nasilenie obrazu udaru jest związane z rozmiarem niedrożnego naczynia i ilością uszkodzonej tkanki mózgowej.
WAŻNE, ABY OTWORZYĆ ZATKANY NACZYNIE
W niedrożności dużych naczyń może wystąpić niemożność mówienia, zbyt wyraźna słabość do poruszania jedną stroną ciała lub ich połączenie. Chociaż ciężkość udaru jest różna, możliwość i znaczenie leczenia są takie same. Skrzep w żyle mózgowej; Może pochodzić z żyły szyjnej, samych naczyń mózgowych lub serca. Jednak nie ma znaczenia, skąd powstał skrzep podczas leczenia udaru. Ważne jest, aby móc otworzyć zablokowane naczynie mózgowe.
Leczenie udaru powinno nastąpić jak najszybciej. Kiedy naczynie mózgowe jest zablokowane, w tkance mózgowej zaczyna pojawiać się uszkodzenie. W miarę czekania obrażenia stają się większe. Uszkodzenie mózgu wzrasta, gdy zamknięta żyła jest duża, a czas się wydłuża. Otwarcie żyły tak szybko, jak to możliwe, zapobiega tym wszystkim i rozwojowi uszkodzeń tkanki mózgowej. Im bardziej uda nam się ograniczyć uszkodzenia tkanki mózgowej spowodowane udarem, tym szybciej i szybciej możemy odzyskać zdrowie. Pacjenci leczeni w ciągu pierwszych sześciu godzin mają znacznie większe szanse na wyzdrowienie.
CZY TYLKO MOI PACJENCI POWINNI BYĆ SZYBKO?
Aby być skutecznym w leczeniu udaru, potrzebny jest zespół, który z dużym sukcesem technicznym potrafi szybko zdiagnozować i przeprowadzić usuwanie skrzepów. Jedność lekarzy specjalizujących się w naukach neurologicznych jest podstawową zasadą ośrodków udarowych. W tym celu w mentalności zespołowej pracują neurolog specjalizujący się w udarach, neuroradiolog, który interpretuje badania neuroobrazowe, neuroradiolog interwencyjny lub neurolog interwencyjny, który będzie wykonywał angiografię mózgu i usuwanie skrzepów oraz neurochirurg, który w razie potrzeby może przeprowadzić operację. Zespoły opieki zdrowotnej również powinny być zorganizowane, szybkie i otwarte na współpracę.
Celem leczenia nagłego udaru jest usunięcie zakrzepu blokującego żyłę. Są na to dwie podstawowe metody. Jednym z nich jest dożylne podawanie leków rozpuszczających skrzepy i czekanie, aż skrzep się rozpuści. Drugi to procedury angiograficznego usuwania skrzepów, które w ostatnich latach stanowią coraz większą innowację technologiczną. Jedna z tych aplikacji nie jest alternatywą dla drugiej. Wręcz przeciwnie, służą do wzajemnego uzupełniania się i zwiększania sukcesu.
JAK WYKONUJE SIĘ ZABIEG?
U pacjentów, którzy trafiają do szpitala w ciągu pierwszych 4,5 godziny, stosuje się trombolizę, czyli leczenie preparatem rozpuszczającym skrzepy. Nie dotyczy tych, którzy przyjeżdżają po tym okresie. Dlatego należy jeszcze raz podkreślić wagę wczesnego dotarcia do szpitala.
Trombektomia to proces wyszukiwania zatkanego naczynia mózgowego za pomocą angiografii i usuwania skrzepu za pomocą specjalnych urządzeń. Ta metoda jest jednym z najważniejszych odkryć medycyny. „Leczenie angiograficzne usuwania skrzepów” stosowane w ciągu pierwszych sześciu godzin jest tak korzystne, że jeden na trzech leczonych pacjentów całkowicie wraca do poprzedniego życia. W wyniku tych nowoczesnych leków rozszerzających naczynia krwionośne, gdy pacjenci są leczeni w ciągu pierwszych godzin od zdarzenia, objawy udaru mogą w tym momencie całkowicie ustąpić i powrócić do poprzedniego stanu.
JEŚLI NIE MOŻESZ ODJĄĆ RAMION, POBIERZ WĄTPLIWOŚCI!
Bardzo łatwo jest wątpić w udar. Osoba jest podejrzana o udar, jeśli jej usta i twarz są ześlizgnięte, jeśli nie trzyma ręki ani nogi, ma upośledzoną mowę lub utracił wzrok, czyli chwilową ślepotę. Ważne jest, aby podejrzewać możliwość wystąpienia udaru i bezzwłocznie dotrzeć do najbliższej izby przyjęć. Jeśli osoba próbująca wstać nie może wstać lub upaść stojąc, nie może podnieść rąk, jeśli słowa nie wychodzą z jego ust prawidłowo lub jeśli nie może formułować właściwych zdań, to ma udar.
NAJWIĘKSZY BŁĄD TO „CZEKANIE”
Nikt nie chce stracić wyzwalających cech, takich jak chodzenie, mówienie i widzenie. Utrata tych cech oznacza uzależnienie od innych. Kiedy rozwija się udar, mówienie „Poczekajmy minie”, spóźnianie się do szpitala, próba uzyskania różnych opinii; Zakłóca proces „szybkiego leczenia - wczesnego powrotu do zdrowia”. Pacjent nie powinien być karmiony doustnie do momentu przybycia do szpitala, zwłaszcza leków obniżających ciśnienie czy rozrzedzających krew nie należy podawać bez opinii lekarza, ale co najważniejsze oczywiście nie należy się tego spodziewać!