Okres ten, określany jako zespół 2-latka, rozpoczyna się od drugiego roku dziecka i trwa z reguły 18 miesięcy, a okres ten może trwać do 24 lub 36 miesiąca. Niemowlę, które w swym naturalnym stanie nie potrafi odróżnić matki, ojca i siebie w niemowlęctwie, doświadcza swojego otoczenia poprzez improwizowane rozszerzanie zakresu ruchu. Doświadczenia te obejmują również nowe twarze, przedmioty i zabawki. Dziecko zaczyna chodzić i mówić w tym procesie, a etapy tego procesu są bardzo ważne, ponieważ są jednymi z pierwszych zachowań, których dziecko jest nauczane.
W tym okresie dziecko ma świadomość, że potrzebuje pomocy matki, choć chce uciec od rodziców, chcąc stać się indywidualistą. Z tego powodu dziecko przestaje walczyć między buntem a uległością. Dziecko, które wcześniej przystosowało się i okazywało zrozumienie swoim rodzicom i innym dorosłym, zaczyna przejawiać negatywne nastawienie i może okazywać opór słowami typu „nie”, nie będę robił, nie będę jadł, co dodaje do swojego słownictwa. 2-3-latki są specyficzne dla rodziców, zazwyczaj uczą się korzystania z toalety i mają doświadczenie w żywieniu.
W tym okresie, który może być dla rodziców niezwykle trudnym wyzwaniem, nadmierny upór u dziecka, próba wykonania jego próśb płaczem, spadek apetytu, zmiana rytmu snu, drażliwość, rzucanie przedmiotami lub zabawkami na podłogę, rzucanie nimi, rzadkie używanie tego słowa, bicie rodziców lub innych wokół nich, atakowanie Widać zmiany w zachowaniu.