Jeśli jednak zawsze są myśli, że mam chorobę na własną rękę, chociaż lekarze mówią, że pacjentowi nic nie ma, to osoba z chorobą nie wierzy i myśli, że mimo wszystkich badań zawsze choruje. Nawet jeśli ci pacjenci są przekonani, że nie mają nic do roboty, to po pewnym czasie zaczynają odwiedzać lekarzy, bo mam chorobę.
W rzeczywistości ci pacjenci najpierw kierują się do lekarza psychiatrii, a głównym objawem choroby jest to, że nie przyjmuje się, że nie mają choroby fizycznej. Pacjent staje się tak intensywny w swoim ciele, że zwykły ból w klatce piersiowej, nawet zwykły ból, postrzega jako bardzo niebezpieczną chorobę serca. Ta sytuacja pacjenta poważnie wpływa na jego relacje, życie biznesowe i społeczne.
DLACZEGO MAM CHOROBĘ?
Powód choroby nie jest dokładnie znany. Istnieją jednak różne wyjaśnienia tej kwestii. Na przykład w psychiatrii wyjaśnia się go jako fizyczny wyraz lęku wywołanego nieświadomymi konfliktami.
Biorąc pod uwagę tych pacjentów, pacjenci zwykle byli w obliczu poważnego wydarzenia życiowego, zanim zaczęły się te objawy. Na przykład doświadczyli śmierci, poważnego problemu ekonomicznego lub poważnych problemów w relacjach międzyludzkich (np. Rozwód, poważne konflikty z dziećmi, problemy z pracą). Wraz z nimi towarzyszą również zaburzenia lękowe, takie jak strach, lęk i lęk.
W społeczeństwach słabo rozwiniętych, w rodzinach, w których indywidualna presja jest bardzo silna, osoba nie może wyrazić siebie, zwiększa się ryzyko zachorowania. Stany takie, jak trudny do osiągnięcia lekarz i opóźnienie w rozpoznaniu powodują postęp choroby i zaostrzenie choroby.
OBJAWY CHOROBY
Osoby z chorobą są tak skoncentrowane na swoim ciele, że zaczynają zaniedbywać relacje, pracę i wszystko. Pacjenci próbują rozwiązać ten niepokój i spędzają czas i pieniądze idąc do lekarza, aby rozwiązać tę sytuację. Mimo wszystko nie przyznają, że są dobrzy.
W swoim zachowaniu mogą postrzegać pewne łagodne objawy w swoich ciałach jako bardzo poważne dolegliwości z powodu koncentracji na ich ciałach.
Istnieją pewne dolegliwości, takie jak mrowienie, drętwienie, trudności w oddychaniu, zawał serca, ucisk w klatce piersiowej, jakby coś innego dzieje się w żyłach i ból.
Chociaż nie ma określonego objawu choroby, depresja i lęk (zaburzenie lękowe) obserwowane przy tej chorobie są bardzo częstymi dolegliwościami i towarzyszącym im zmęczeniem, zaburzeniami snu, niezdolnością do snu, niedoborem energii, lękiem i zbyt dużą liczbą raportów dotyczących odpoczynku, i ta sytuacja. choroba dalej się pogarsza.
JAK ZDIAGNOZUJE SIĘ CHOROBĘ?
Objawy choroby
Rozpoznanie choroby zaczyna się od stwierdzenia braku innych chorób. U tych pacjentów wszystkie badania i badania należy wykonywać ostrożnie, aby wykazać, że nie ma choroby organicznej. Ponieważ te osoby mogą mieć zarówno chorobę chorobową, jak i chorobę organiczną.
Chorobę można pomylić z niektórymi chorobami psychosomatycznymi (takimi jak migrena, wrzody żołądka). Jednak w innych chorobach lęki, takie jak lęk, lęk i strach przed śmiercią, nie są na pierwszym planie, jak w przypadku choroby.
Ponadto choroby reumatologiczne, które powodują objawy i dolegliwości, takie jak gorączka śródziemnomorska, są również mylone z tą chorobą. Czasami depresja występuje u ludzi z powodu takich chorób i w takim przypadku można ją uznać za chorobę.
Chorobę można pomylić z takimi chorobami, jak schizofrenia, depresja i zaburzenia lękowe, ponieważ wykazuje podobne objawy. Innym sposobem zrozumienia obecności choroby organicznej u tych pacjentów jest różnica w sposobie ekspresji.
LECZENIE CHORÓB
Choroba jest ogólnie oporna na leczenie i są ku temu dwa powody.
Po pierwsze, pacjenci często zmieniają lekarzy, nie są pewni i nie akceptują choroby.
Drugim powodem jest to, że choroba ma nieświadome przyczyny.
Dodając jeszcze jeden powód, jest to kontynuacja trudności, z jakimi boryka się jednostka w jej życiu. Innymi słowy, nie eliminuje się czynników, które powodują stres u danej osoby.
Najważniejszym punktem w leczeniu choroby jest przeprowadzenie badań i badań, które potwierdzą, czy pacjent ma chorobę organiczną. U osób z chorobą mogą wystąpić organiczne i poważne choroby towarzyszące chorobie.
Lekarz powinien wyjaśnić, dlaczego pacjentowi podaje się leki psychiatryczne podawane pacjentowi z chorobą. Pacjent powinien znać skutki uboczne przyjmowanych leków psychiatrycznych. Ponieważ pacjent może udać się do innych lekarzy, myśląc, że otrzymał niewłaściwe leczenie z powodu chorób postrzeganych jako skutki uboczne, a terapie są mieszane, tworząc bardziej błędne koło u pacjenta.
Należy unikać zachowań, które wzmacniają tę chorobę. Na przykład należy unikać sytuacji, w których pacjent będzie pusty, takich jak raporty z odpoczynku, leżenia w łóżku. Zamiast tego bardziej poprawne byłoby sugerowanie, że pacjent nie będzie bezczynny, na przykład dokładając starań pacjentowi i nie tracąc mocy. Oprócz tego pacjentowi należy zastosować długoterminową psychoterapię.
JAK NALEŻY LECZYĆ PACJENTA Z CHOROBĄ?
Lekarze powinni najpierw nauczyć się zachowywać u pacjentów z chorobą. Ci pacjenci zwykle chodzą z kilkoma receptami i lekarstwami w rękach. Pacjenci dokładają starań, aby szczegółowo wyjaśnić swoje problemy i choroby.
Jednak wielu lekarzy męczy się tymi pacjentami i kieruje ich do innych lekarzy z powodu ich niezdolności lub niewiedzy o chorobie, gdy żyją. Takie sytuacje prowadzą do utrwalenia się tej choroby, a to powoduje, że choroba zarówno zaczyna się, jak i narasta.
Podobna sytuacja występuje również w środowisku rodzinnym i zawodowym tej osoby. Ponieważ osoby z chorobą za dużo mówią o tej sytuacji, krewni i przyjaciele pacjenta również męczą się tą sytuacją i zostawiają tę osobę w spokoju. Kiedy ci pacjenci są sami, ich choroba nasila się bardziej.
Mówiąc komuś o chorobie, jakbyś nic nie miał, przesadzasz, sprawiając pacjentowi poważny ból. Z tego powodu bardziej logiczne byłoby skierowanie pacjenta do dobrego psychiatry, zamiast mówić pacjentowi takie słowa. Pacjent z objawami choroby powinien próbować rozwiązać problem z jednym lekarzem i nie powinien stale zmieniać lekarza.
CZYM JEST HIPOKONDRIAZA (CHOROBA)?