Jest to zdarzenie, które zwykle występuje w tkankach w wyniku podrażnienia spowodowanego inwazją bakterii. W okolicy ropnia z powodu wzmożonego krążenia krwi między tkankami gromadzi się obfity płyn i białe krwinki. Chory obszar jest zwykle oddzielony od nienaruszonych części, a z czasem płyn, który przedostał się między martwe białe krwinki, bakterie i tkanki, tworzy ropę zwaną ropą.
Pierwszą oznaką powstania ropnia na powierzchni ciała jest twardy, bolesny w dotyku, czerwony obszar. Gdy ropień zaczyna się lokalizować i zaczyna tworzyć się ropa, granice tego czerwonego obszaru stają się bardzo wyraźne, a środek zaczyna mięknąć. Zwykle ropa przemieszcza się w kierunku obszaru najmniejszego oporu, tworząc wystający punkt. Obszary o najmniejszym oporze na ropień na powierzchni to skóra.
Z biegiem czasu ropień pęka i wypływa ropa. Gdy tylko ropień zostanie zlokalizowany i utworzy się ropa, jeśli ten obszar zostanie rozszczepiony, ból i postęp zdarzenia zostaną powstrzymane. Nie jest konieczne rozłupywanie lub przekłuwanie go igłą przed utworzeniem się ropy i zlokalizowaniem ropnia, ponieważ spowoduje to rozprzestrzenienie się ropnia. Rozwojowi ropnia można zapobiec na dwa sposoby: stosując antybiotyki lub odpoczywając i utrzymując ciepło w okolicy ropnia, aby zwiększyć przepływ krwi w tym obszarze. W przeszłości do ogrzewania używano zacieru, ale efekt jest bardzo krótki i sprawia, że obszar jest bardzo wilgotny. Najlepiej zasięgnąć opinii lekarza, nawet przy niewielkim ropniu. Ropień, który pęka i płynie, goi się bardzo szybko, gdy wydzielina jest wolna, a obszar może być suchy. Konieczne jest przykrywanie płynącego ropnia czystą, suchą gazą i częsta wymiana tej gazy.
Ropnie okołoodbytnicze: Często występują ropnie odbytu i odbytnicy. Przyczyną jest zwykle infekcja gruczołów odbytu. Rozprzestrzenia się w płaszczyźnie międzyzwieraczowej. Najczęściej występuje w okolicy odbytu. Ponadto ropień gruczołu Bartolina, zakażona torbiel łojowa, ropień włosowaty, zapalenie gruczołu krokowego… itd. Infekcje mogą również postępować w przestrzeniach odbytu i odbytnicy i powodować tworzenie się ropni.
Ropnie odbytu i odbytnicy mają gorączkę o nieznanej przyczynie.
Zaczerwienienie widoczne jest na zewnątrz w ropniach kulszowo-odbytniczych i odbytu. Guz można wyczuć dotykiem (badanie doodbytnicze). Występuje również ból, który nasila się podczas kichania, kaszlu i siedzenia.
Ropień podkowy: Zakażenie rozprzestrzenia się przez gruczoł odbytu w tylnej linii środkowej. Przechodzi do dołu kulszowo-odbytniczego i powoduje obustronne dolegliwości okolicy odbytu po obu stronach.
Ropień naddźwigaczowy: Jest ważny, ponieważ jego diagnoza jest trudna. Jedynym objawem u pacjenta jest gorączka niewiadomego pochodzenia. Guz dający wrażliwość i fluktuację można wykryć w badaniu pochwy i odbytnicy.
Ropień międzyzwieraczowy: Wokół odbytnicy występuje tępy ból. Nie można wykryć obrzęku i stwardnienia. W badaniu doodbytniczym można wykryć miękką i wrażliwą masę.