Co to jest choroba SM? Jakie są objawy SM?

Układ odpornościowy jest bardzo ważny dla organizmu człowieka. Jest to najważniejszy system, który utrzymuje ludzkie ciało w zdrowiu. Jeśli układ odpornościowy załamie się, człowiekowi trudno jest zachować zdrowie. Choroba SM jest również chorobą wywoływaną przez zbyt wiele płytek w mózgu i rdzeniu kręgowym w wyniku zaburzeń układu odpornościowego. Co to jest choroba SM, która ma objawy, takie jak osłabienie mięśni, trudności w poruszaniu się, częściowy paraliż, zaburzenia mowy i wzroku, i która głęboko wpływa na całe życie danej osoby? Jakie są objawy? Czy jest lekarstwo? Oto szczegóły ...

CO TO JEST CHOROBA SM?

Częsta choroba SMznany jako stwardnienie rozsiane; Może wystąpić z różnymi objawami, takimi jak problemy z poruszaniem się, osłabienie mięśni, częściowy paraliż, brak równowagi, zaburzenia mowy i wzroku. SM , które obserwuje się w atakach, występuje 2 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Choroba SM (stwardnienie rozsiane) jest chorobą zapalną (zapalną) ośrodkowego układu nerwowego, a mianowicie mózgu i rdzenia kręgowego. Szczególnie chorują struktury istoty białej w ośrodkowym układzie nerwowym. Istota biała składa się z włókien nerwowych, które komunikują się w obrębie samego ośrodkowego układu nerwowego oraz między tą częścią a innymi częściami ciała.

U pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w istocie białej w ośrodkowym układzie nerwowym widoczne są uszkodzone obszary zwane blaszkami lub zmianami chorobowymi. W tych uszkodzonych obszarach obserwuje się utratę substancji zwanej mieliną, która otacza nerw. Reakcje, które mogą rozwinąć się w chorobie SM są nieprzewidywalne i bardzo zmienne. Dlatego bardzo trudno jest zdefiniować chorobę SM . Rodzaj i nasilenie choroby SM może się różnić w zależności od pacjenta, w zależności od zajętej lokalizacji w układzie nerwowym i stopnia narażenia.

Objawy i leczenie SM mają charakter osobisty. Nie jest możliwe znalezienie dwóch pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, które rozwija się podobnie i postępuje z tymi samymi objawami. Fakt, że choroba postępuje w różny sposób u poszczególnych osób i u pacjentów, wpływa na różnicę w czasie choroby, umiejscowieniu w mózgu i nasileniu objawów. Generalnie w przypadkach SM obserwuje się całkowitą lub częściowo całkowitą utratę jakiejkolwiek funkcji kontrolowanej przez mózg lub rdzeń kręgowy.

JAKIE SĄ OBJAWY CHOROBY SM (STWARDNIENIE ROZSIANE)?

Objawy choroby SM mogą się różnić w zależności od osoby. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym mogą doświadczać następujących problemów z atakami i lekami lub powolnym pogarszaniem się:

  • Drętwienie, mrowienie, kłucie,
  • Utrata siły, skurcz, sztywność mięśni, skurcze, ból. Utrata siły może dotyczyć ramienia i nogi po jednej stronie ciała lub obu nóg.
  • Utrata wzroku, podwójne widzenie,
  • Nietrzymanie moczu i nagłe parcie na mocz,
  • Zaparcie,
  • Zaburzenia mowy
  • Seksualna dysfunkcja
  • Utrata równowagi, nudności,
  • Zmęczenie,
  • Depresja,
  • Problemy z pamięcią krótkotrwałą,
  • Trudności z połykaniem

Pierwsze objawy choroby SM zaczynają się od dolegliwości związanych z osłabieniem ręki lub nogi. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym zwykle konsultują się z lekarzem z objawami, takimi jak nowo rozwinięte zaburzenia czucia, niewyraźne widzenie, zaburzenia równowagi i podwójne widzenie . Należy pamiętać, że objawy SM mogą być różne u każdego pacjenta.

Objawy choroby SM są bezpośrednio związane z problemem mieliny. Istnieje rodzaj otoczki zwanej „mieliną”, która otacza i chroni włókna nerwowe w ośrodkowym układzie nerwowym, i ta osłona pomaga włóknom nerwowym w przekazywaniu impulsów elektrycznych. W SM osłona mielinowa jest uszkodzona i znika w niektórych obszarach. Te uszkodzone obszary są również znane jako „tablice”. Mielina nie tylko chroni włókna nerwowe, ale także umożliwia im wypełnianie ich obowiązków. Kiedy mielina zostaje zniszczona lub uszkodzona, zdolność nerwów do przekazywania impulsów elektrycznych do lub z mózgu zostaje przerwana; powoduje to różne objawy SM .

Najbardziej oczywistymi objawami SM są osłabienie, drętwienie i mrowienie twarzy lub ciała, drętwienie, zmęczenie, problemy z równowagą, zaburzenia widzenia, sztywność mięśni, zaburzenia mowy, problemy z jelitami lub pęcherzem, niestabilny chód (ataksja), zaburzenia seksualne, wrażliwość na ciepło i krótki czas trwania. można wymienić jako problemy z pamięcią.

DLACZEGO CHOROBA SM? CZY CHOROBA SM JEST GENETYCZNA?

Pytanie, czy choroba SM ma podłoże genetyczne, wskazuje na słuszne wątpliwości co do choroby. Czynniki genetyczne są bardzo skuteczne w tworzeniu się choroby SM. Istnieje kilka teorii na temat przyczyny SM, ale dzięki nim choroba może być bardzo słabo zrozumiana. Chociaż przyczyny SM różnią się w zależności od osoby, czynniki genetyczne są stałe u wszystkich pacjentów. Na pytanie, co powoduje chorobę SM, można odpowiedzieć na kilka sposobów;

  • Czynniki środowiskowe: narażenie na rozpuszczalniki organiczne i rtęć, pestycydy i kontakt z promieniowaniem.
  • Pochodzenie etniczne: Chorobę można zobaczyć u osób pochodzenia kaukaskiego i północnoafrykańskiego. Ochrona jest wyższa u rasy żółtej i częściowo czarnej niż u rasy białej. Ponadto chorobę obserwuje się z dużą częstością w Europie Północnej, Ameryce i na północy Kanady, a niewielką w regionie równikowym.
  • Skutki wirusów: wcześniejsze narażenie na wirusy „opryszczki”, „ospy wietrznej półpaśca”.
  • Dziedziczność: istnieją czynniki genetyczne, na które wpływają czynniki środowiskowe.
  • Czynniki genetyczne: Częstość występowania tej samej choroby u dzieci matek lub ojców z SM jest 7-10 razy większa niż w tej samej grupie wiekowej w społeczeństwie. Jednak geny nie są jedynym czynnikiem w rozwoju choroby. Na przykład; Nawet jeśli u jednego z identycznych genetycznie bliźniaków rozwinie się SM, ryzyko rozwoju drugiego wynosi 25%.

Oprócz tych czynników, wśród przyczyn choroby SM ;

  • Uszkodzenie bariery między krwią a mózgiem
  • Wydarzenia biochemiczne zachodzące w łonie matki
  • Niedobory dietetyczne i witaminowe
  • Można również wymienić reakcje alergiczne.

JAK ZDIAGNOZUJE SIĘ CHOROBĘ SM?

Nie jest łatwo zdiagnozować chorobę SM. Nie opracowano jeszcze specjalnego testu, który może zdiagnozować SM. Zdiagnozowanie SM w rzeczywistości oznacza wykluczenie innych możliwości. Jakie testy są używane do diagnozowania choroby SM? Na pytanie można odpowiedzieć w ten sposób:

  • MRI: filmy MRI dostarczają szczegółowych informacji o mózgu i rdzeniu kręgowym i są niezwykle ważne w diagnozowaniu SM. Zmiany chorobowe SM pojawiają się jako blade obszary na tych filmach.
  • Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego: W tym płynie można wykryć prążki ligclnalowe wykazujące aktywność układu odpornościowego, białko mieliny.
  • Odpowiedzi wywołane: Testy te są technikami pomiaru szybkości przewodzenia nerwów. Nerwy z uszkodzoną mieliną przesyłają wiadomości wolniej. Istnieją 3 główne typy:
  • Wizualne reakcje wywołane: bada nerwy związane z widzeniem.
  • Reakcje wywołane słuchowo : bada nerwy związane ze słuchem.
  • Reakcje wywołane przez smatsensory: bada nerwy czuciowe rąk i nóg.

LECZENIE CHOROBY SM

Leczenie SM musi być indywidualne i należy je rozpocząć wcześnie. Choroba jest zwykle widoczna w wieku od 20 do 50 lat. Im szybciej zaczyna się choroba SM, tym jest trudniejsze. Pacjent, który ma atak SM, może nie mieć kolejnego ataku przez całe życie i może doświadczać ataków ze zmienną częstotliwością. Stale postępujące formy, które nie są postrzegane jako ataki i nie pozwalają na poprawę, postępują znacznie wolniej. Istnieją również rodzaje SM, które zaczynają się od ataków i trwają bez przerwy. Leczenie SM należy rozpoczynać niezwłocznie podczas ataków. Wczesne leczenie SM zapobiega uszkodzeniom choroby w przyszłości.

SZCZEPIONKA PRZECIW ATAKOM SM

Leczenie profilaktyczne (szczepionki) również odgrywa ważną rolę w leczeniu SM . Wizyta u lekarza specjalisty, gdy tylko poczują się ataki SM, jest pierwszym krokiem w leczeniu SM. MRI mózgu i kręgosłupa, które mogą zdiagnozować ataki stwardnienia rozsianego, badania wykonywane przez pobieranie próbek płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badania elektrofizjologiczne są decydujące dla metod stosowanych w leczeniu. Liczba blaszek widocznych w mózgu po badaniach pokazuje przebieg i stopień SM. Nie ma lekarstwa na chorobę SM. Stosowane są zabiegi mające na celu zmniejszenie skutków ataków SM i zwykłych ataków. Leczenie profilaktyczne (szczepionki), które w 30-40% zapobiega atakom, stosuje się u pacjentów z uporczywymi atakami SM . Także toprofilaktyka zmniejsza także ryzyko niepełnosprawności po napadzie. Terapia interferonem jest stosowana w celu zmniejszenia liczby ataków u pacjentów z częstymi atakami SM.

Inną ważną kwestią, którą należy wziąć pod uwagę w leczeniu SM, jest to , że nie zaleca się leczenia zapobiegawczego, które tłumi układ odpornościowy, u pacjentów z przewlekłym SM, którzy mają pojedynczy atak . Obecnie istnieją możliwości leczenia choroby SM, zwłaszcza rzadziej występujących ciężkich postaci tej choroby. Leczenie SM może powodować poważne zagrożenie, ponieważ osłabia układ odpornościowy. Dlatego leczenie SM powinno być ściśle kontrolowane i stosowane w specjalistycznych zakładach opieki zdrowotnej.

Stwardnienie rozsiane można kontrolować, stosując odpowiednie leczenie i styl życia.

  • Unikaj czynności i pracy, które będą Cię zbytnio męczyć
  • Zadbaj o regularną i zdrową dietę
  • Chroń swoje życie przed szkodliwymi substancjami, takimi jak alkohol i papierosy
  • Ruszaj się!
  • Preferuj ciepłą wodę zamiast gorących miejsc, takich jak kąpiele i sauny, które mogą nasilać dolegliwości SM.
  • Staraj się unikać depresji.

CZY OCHRONA W CIĄŻY?

Wbrew powszechnemu przekonaniu, pacjentki z SM nie muszą odkładać planów ciąży. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym mogą łatwo począć i urodzić swoje dzieci w zdrowy sposób. Jeśli ataki SM zaczną się bardzo nasilać, wystarczy, aby pacjenci unikali ciężkiej pracy. Należy wiedzieć, że choroba SM nie jest chorobą, która uniemożliwia poród i płodność. W niektórych przypadkach ciąża uspokaja ataki SM. Jednak ścisłe monitorowanie choroby SM jest bardzo ważne, ponieważ ataki poporodowe mogą nawracać.